TRINIDAD

Alweer internet gevonden!!!

Vanuit de stad Cienfuegos zijn we verder gegaan naar Trinidad, een prachtige oud stadje aan de Caribische kust. Even terug naar 19.. zullen we maar zeggen, de foto’s laten wel zien wat we bedoelen. Maar eerst het hoogtepunt in Cienfuegos: we hebben met dolfijnen gezwommen :-D :-D :-D Ongelooflijk mooi!!! Vooraf een mooie show en toen het natuurwater in. (met alles wat er in leeft (bbbrrrrr voor K) maar dat vergeet je snel als je de dolfijnen ziet) Eerst kennismaken met de dolfijnen om aan ze te wennen en zij aan ons, dat wil zeggen aaien, knuffelen en kussen, geweldig! Superzacht en één grote spiermassa, het was opletten in de buurt van de staartvinnen. Je vergeet gewoon dat het eigenlijk wilde dieren zijn. Op het laatst werden we één voor één de lucht in getild en weggeworpen, onvoorstelbaar hoe ze dat doen, ze houden je precies in evenwicht door prima samen te werken! Hopelijk kunnen we de foto’s op de site zetten. Bij Cienfuegos op een mooie plek gelogeerd (met veel kruipende huisdieren en mega krabben op de stoep) weer heerlijk en vooral gevarieerd kunnen eten, hadden we hier nog niet verwacht. Sven dacht bij het ontbijt yoghurt te hebben gevonden want naast de cornflakes stond iets diks en wit, bleek mayonaise te zijn ha,ha, waarschijnlijk zetten ze alles wat ze hebben bij het buffet. Toen we in een restaurant bij mensen gele rijst op hun bord zagen vroegen wij natuurlijk ook yellow rice, niet veel later kregen we een bordje met ijsklontjes :) gello = ijs, we moeten toch maar eens op Spaanse les!! In Trinidad bij mensen thuis het verboden menu gaan eten. Het verboden menu = bief en kreeft, mogen de Cubanen thuis niet eten en ook niet koken voor de toerist!! Maar …….. zoals met alles hier ……… lang leve de zwarte markt! We hadden met z’n 8en afgesproken met een mevrouw op het dorpsplein en het begon net als uit de tijd met Anne Frank. We moesten ons opsplitsen in 2 groepjes en via een verschillende omweg richting haar huis lopen. Daar aangekomen werden we naar een dakterras (tussen de was) aan de achterkant van het huis geholpen, deur dicht (nog net niet de boekenkast ervoor) en even later werd de kreeft geserveerd. We mochten wel nog in de keuken komen kijken maar geen foto’s maken van de kokkin. Bij de koffie presenteerde manlief nog even zijn illegale sigarenverkoop en terwijl wij onze koffie dronken werd alles weer snel opgeruimd en weggestopt :-)
Op weg hier naartoe met de bus trouwens een geitje aangereden, gelukkig geen koe want dat hadden ze moeten melden bij de politie en dan had de chauffeur moeten bewijzen dat er geen opzet in het spel was! (verboden vlees) Het geitje was al snel van de weg verdwenen, lag denk ik al in de pan voordat wij in Trinidad waren. Ook nog een schooltje kunnen bezoeken, zonder leerlingen want die hebben vakantie, armoedige toestanden, onderwijs was schijnbaar erg goed hier, gaat flink achteruit, geen gemotiveerde docenten meer, gaan liever iets anders doen, daar waar ze fooitjes kunnen verdienen.

Wat een land hier!! Natuur is prachtig, mensen dansen zingen maken muziek en lijken tevreden maar het werkelijke leven hier?! Je krijgt er geen goed beeld van. Alles op de bon of verboden maar via een omweg toch weer te bereiken/verkrijgen. Rijen mensen voor de bank, bus, theater en ga zo maar door, niemand dringt voor, vandaag niet gelukt dan morgen gewoon opnieuw geduldig in de rij, hang je toch gewoon weer de hele dag op het stoepje. Voor toeristen gaat alles wat sneller, geld wisselen bij de bank voor ons in ruim een uur gepiept! In de winkeltjes dat te koop wat ze toevallig kunnen vinden, soms van plakband tot een koelkast, soms een enkel blikje mais en wat koekjes. Vooral de luxe (voor ons normale) artikelen zoals bijvoorbeeld boter moeilijk of niet te verkrijgen. Mensen mogen ook geen huizen kopen. Had je er al één voor Fidel’s tijd dan blijft het je eigendom, wie toen geen huis had heeft er één aangewezen gekregen, de slaven van toen (die de rijkste van de bevolking bedienden) wonen nu soms in de grootste huizen, de rijke zijn gevlucht en de slaven mochten het huis houden. Wil je met iemand van huis ruilen dan mag dat maar niet
verkopen!! Kinderen blijven dus allemaal thuis wonen en nemen als ze geluk hebben het huis van Opa en Oma over als ze dood gaan. Sinds kort mogen de Cubanen reizen (tenminste met schriftelijke toestemming van het ministerie waar ze maanden op moeten wachten) en een mobiele telefoon aanschaffen. Op TV kunnen ze 4 door de overheid gecensureerde zenders aan. (of natuurlijk weer meer met een illegale schotel)
De meisjes in gala jurk op de foto’s zijn 15 en dus “vrouw” geworden, het is een traditie om dan zo door de stad te gaan en jezelf door zoveel mogelijk mensen te laten fotograferen.
Zo dat was het dan weer voor nu. Vanaf hier gaan we de bergen in (1 nachtje kamperen) en daarna naar het noordoosten richting Atlantische oceaan. Alles nog steeds prima met ons, met jullie ook hopen we!!!!

Liefs S :-) K :-) S ;-) xxx