Jaisalmer / Rohat

Opnieuw internet dus opnieuw een verhaal! Verder de Thar woestijn ingetrokken naar Jaisalmer. Onderweg een extra stop vanwege een lekke band. Ook in Jaisalmer natuurlijk weer een prachtig fort, van afstand net een zandkasteel. Gebouwd zonder cement dus gewoon gestapeld!! Nu natuurlijk hier en daar wat verstevigd, tenminste daar waar ze het hier nodig achten. ;-) Dit fort is bewoond en een soort van gezellige binnenstad met vele winkelstraatjes en terrasjes. Mannen kregen hier special tea = bier geserveerd in theepot omdat ze het eigenlijk niet mogen serveren. :-D Hoe verder we reizen hoe meer stammen / kasten en bijbehorende kleurrijke klederdrachten we zien. Hier hebben de getrouwde vrouwen behalve de traditionele (stam)kleding een (niet altijd bescheiden) neusring. In een klein straatje onze eerste grote muis of kleine rat gezien, kwam even snoepen van de koeienvlaai!! Ter voorbereiding op onze kamelenrit Sem en Karin maar eens een echte kamelensafaribroek aangeschaft en Sven een tulband. :) Met de jeep en Mister Desert eerst naar een verlaten en natuurlijk leeg geplunderde stad. Naar men zegt heeft de totale bevolking de stad in één nacht verlaten omdat de maharadja met één van hun meisjes wilde trouwen, het dorp hier niet achter stond maar hem niet durfde te weigeren!! Nadien nog een dorpje in waar de vrouwen ons bij de waterput snel duidelijk maakten dat we echt niet welkom waren, zeker niet met fototoestel!! Toen ongeveer 2 uur de kameel op (voor sommige onder ons nog steeds voelbaar) richting zandduinen. Prachtig!!!! :-D Daar gebleven tot na de (helaas bewolkte) zonsondergang en nog een stukje op de kameel richting enkele rieten hutjes waar ons heerlijke avondeten werd bereid!! Inmiddels pikdonker en weer helder met zoveel sterren!!!!! De echte avonturiers (1 gezin uit onze groep) onder de sterrenhemel in de woestijn overnacht. Wij natuurlijk niet want waar moet dan het haakje van de klamboe voor K geplakt worden???? Die nacht het personeel van het hotel alarm geslagen bij politie / ziekenhuis e.d. omdat er 1 familie niet was teruggekomen naar het hotel! Goede sociale controle dus ha,ha. Nu in Rohet waar we weer op een prachtlocatie logeren. Vroegere onderkomen van één of andere rijke familie met prachtige kamers en interieur. In het dorp nog geen verharde wegen en tot net buiten de poort hier alles erg vervallen. Wij stappen door de poort en voor ons weer alles tot in de puntjes verzorgd schaam schaam. Hier in de buurt enkele “stammen” opgezocht, beetje “aapjes kijken” maar wel bijzonder om te zien hoe ze leven, sommige net als in Afrika in hutjes van mest en zonder stroom, andere al meer beschaafd, iedere stam met eigen trots en gewoontes. (zoals opiumdrank maken bij speciale bezoeken en dus ook voor ons!!) Alle stammen hebben echter één ding gemeen; het lichamelijk zeer zware werk voor de vrouw en accepteren wat je bestemming wordt!! Alhoewel er in bepaalde kasten wel al een soort van stille emancipatie bestaat die alleen slaagt als er sterke familiebanden zijn. Deze (moderne) familieleden steunen vrouwen en meisjes bij hun opleiding en ontwikkeling en nemen thuis de taken (huishouden, werken op het land en kinderen) volledig over. Voor de meerderheid van de vrouwen is het leven echter geen pretje maar armoedig en met verschillende marges in ongelijkheid. De enige reden voor ouders om een dochter een opleiding te geven is de eventuele kans op een goed huwelijk, maar het huwelijk is hier nog steeds meer een contract tussen 2 families ipv een liefdesband tussen man/vrouw. De meeste huwelijken worden nog door ouders gearrangeerd. Met zeer ruimdenkende ouders heb je nog kans dat je nee mag zeggen, maar het komt nog héél veel voor dat een tienermeisje een man trouwt die ze nog nooit heeft gezien!! Op dit moment schijnt het een beetje “in” te zijn om zeer jonge kinderen (5-6 jarige) reeds te beloven aan mannen van rond de 20! Ze blijven thuis wonen tot ze echt gaan trouwen op 14 – 16 jarige leeftijd. Het meisje verhuist dan naar zijn dorp, houdt het huis van zijn moeder schoon (zonen blijven altijd thuis wonen) werkt op het land en baart zijn kinderen. (hopelijk ook zonen want anders krijgen deze vrouwen wel eens een “ongelukje in huis” waaraan ze zelfs overlijden, meestal brandwonden!!!) We spraken een vrouw die haar dochter zeer bewust had laten trouwen uit liefde. Natuurlijk tot grote ergernis van haar familie maar nu, 14 jaar later inmiddels “geaccepteerd” of tenminste, de banden met haar zussen / ouders weer hecht. Lang leve zulk soort dappere moeders. :!: Hier wordt dus weer aan gewerkt, maar het zal nog wel even duren voordat het uithuwelijken ook hier niet meer zal bestaan. In Rohet weer een school bezocht waar de meiden liedjes (met o.a. de kabouter plop dans) hebben gezongen voor de luid applaudisserende kinderen. :-D Er werden veel snoepjes, pennen, schriften en ballonnen uitgedeeld. Zielig om te zien dat de vader van een meisje buiten de poort dan het snoepje afpakt om het vervolgens aan zijn zoontje te geven :evil:

Morgen gaan we hier weer vertrekken naar onze voorlaatste bestemming Udiapur.

Met ons alles goed, groeoeoeoetjes Sem :) Karin :) Sven ;-) xxx