Nepal :-D

Inmiddels al even in Nepal; begonnen in hoofdstad Kathmandu, daarna Bhaktapur, zuidwaarts naar Chitwan National Parc en nu in Pokhara meer naar het westen, dus even stukje terug.
Wat een gedoe bij de grens, grenspost China open van 10:00 tot 12:30 en van 14:00 tot 17:30! Eerst paspoortcontrole, verder voor scannen bagage, dan alle bagage nog eens open en hier en daar voelen, met name op zoek naar de boeken waar iets van Tibet in staat, zeker die met foto's en plattegronden, maar gelukkig praten de mensen van de scanner niet met die van het doorzoeken van de bagage dus wij hebben onze boeken nog :-D door naar douane die weer overal stempels op moet zetten, Tibet permitt en vertrek bevestiging ingeleverd en daarna toestemming om de brug over te lopen!
Precies op het midden van de brug vriendelijke mensen, die welkom to Nepal zeggen, dat valt echt op haha. Van de grens naar Kathmandu 160 km en zo'n 4,5 uur we merken snel waarom, het is regentijd en hele modderstromen hebben stukken wegen laten verdwijnen, maar dat mag de pret niet drukken, voor alles is een oplossing!!?? :-) Vanuit de auto direct in de ban van het leven van de Nepalezen, alles en iedereen leeft op straat!! Prachtig om te zien. Na een uurtje gestopt bij "The last resort" en wat kun je daar doen; bungy jumpen!! Onze chauffeur moest nog even bellen of hij wel wat langer weg mocht blijven om op ons te wachten en kreeg toestemming dus: bungy jump van 160 meter voor Sem (3e hoogste van de wereld, Nieuw Zeeland en Zuid Afrika op 2 en 1) en hoogste swing ter wereld voor Sven. Eerst instructiefilmpje, daarna op de weegschaal, gemerkt met nummers op de armen naar de brug en daar gingen ze dan; eerst "springertje" en daarna "slingertje" en ik "knippertje" met name naar het touwtje kijkend want na 1 seconde zaten ze al zo diep dat ik ze natuurlijk niet meer kon zien. Filmpjes bij vorige verslag. Daarna door naar Kathmandu waar we onszelf hebben verwend qua hotel, een prachtig oud paleis, heerlijke bedden, altijd een warme douche, zwembad, enorm ontbijtbuffet en wat dan weer niet had gehoeven; portieren die de deuren voor je openhouden en tegelijk salueren, ha ha. In en rondom hoofdstad Kathmandu, ogen tekort om alles van het dagelijkse leven te zien; verkeer natuurlijk weer één chaos, op de brommer verplicht een helm voor de chauffeur, de overige 4 passagiers hoeven dit niet ?!! Kleding in alle kleuren van de regenboog, mannen en vrouwen met de meest innovatieve uitvindingen om dingen te dragen / vervoeren, kindjes in een emmer als badkuip of zich in de rivier c.q. naast de weg onder de waterval wassen, waterputten en pompen, heilige koeien, prachtige natuur, overal rijstvelden, waterbuffels, mooie vogeltjes, weer duizenden winkeltjes die allemaal hetzelfde verkopen, prachtige tempels uit de middeleeuwen, tempels met heel veel apen die daar zijn omdat volgens de legende God Manjushri hier zijn haren heeft laten knippen en elke haar een boom is geworden en elke luis een aap! Kinderen, ook hier in schooluniformen, (75% schijnt al naar school te gaan maar 54% van de bevolking is nog analfabeet) worden op vele plaatsen al met de bus opgehaald, helaas moeten ze elders nog 2 uur lopen!! :-(
In deze vallei 3 koningssteden van vroeger bezocht met helaas het vreemde gebruik dat elke stad nog steeds een Kumari (= levende godin) heeft. De Kumari wordt als 4 tot 5 jarig meisje gekozen, ze moet aan een bepaalde horoscoop voldoen en uit een bepaalde kaste komen. Vervolgens wordt ze opgesloten in een huis, komt alleen naar buiten voor enkele religieuze plechtigheden, haar voeten mogen de aarde niet raken, ze mag zich niet bezeren want bloed betekent het einde van haar carrière, ze mag dus ook niet spelen (heeft ook niemand om mee te spelen) en zodra ze menstrueert wordt ze vervangen door het volgende gekozen slachtoffer. Ze mag dan weer naar huis, zal nooit meer trouwen want een man die een Kumari trouwt zal na de eerste week huwelijk sterven. Al met al; een eer, een geloof, of toch hoofdstuk kindermishandeling???
Crematies in de stad maar vooral langs de heilige rivier bij de hindoetempel, rechts van de brug voor de hoogste kaste links voor de lagere, hoeven niet te betalen, wel zelf voor hout zorgen. Weer het probleem dat hiervoor enorm veel bossen moeten worden gekapt, men is wel al bezig met de bouw van een crematorium! Bij deze tempel veel de in het geel of oranje geklede saddhu's die met een gerust hart kunnen blowen omdat hun god shiva dit heeft ontdekt en dus "goedkeurt". (natuur hier trouwens vol met hennep)
Geen tijd meer om veel over Chitwan te vertellen maar dat was ook weer prachtig!! De weg er naar toe was ook weer een ervaring, 175 km in 6 uur ?!! Gelukkig veel te zien onderweg, veel voor de bruiloft versierde auto's met daarachter de familiebus met op het dak de bruiloftsband, spelend !!! Verder heel veel mooie vrachtwagens, TATA, en lokale bussen met rookruimte (boven op de bus !) Passagiers gaan al rijdend via het raam naar het dak om te roken en daarna weer terug ?? In Chitwan een mooie locatie op de prairie, tussen rijstvelden en in de buurt van kleine dorpjes waar iedereen op het land werkt en de waterbuffels de ploeg nog trekken, en aan de rand van het beschermde natuurgebied waar we helaas geen tijger of beer hebben gezien maar wel de bedreigde neushoorn! Onze lodge had 3 privé olifanten, eentje inmiddels bijna 22 maanden zwanger (na een nacht te zijn weggelopen richting jungle) en echt zo dik als een olifant :-D als het goed is over 2 weken dus een baby daar! Op de olifant de jungle in geweest, goede manier want ze maken gewoon zelf een paadje ;) gaan graag door het water en dankzij hun geur wordt de menselijke geur niet opgemerkt, dus blijven dieren gewoon daar waar ze zijn. Olifanten gekrijt en gewassen in de rivier, door de jungle gewandeld en gereden met jeep. Veel moois gezien, zie foto's. Nu dus in Pokhara, hemelsbreed maar 48 km van het Annapurna gebergte in de Himalaya. Op alle foto's in de boekjes prachtige witte toppen achter de groene bergen hier maar wij hebben ze nog steeds niet gezien
:( continue wolken voor deze reuzen van 8000 meter en meer. Onderweg naar hier nog gaan raften, Sem 1 x bijna buiten de boot geraakt maar met hulp van haar achterbuurvrouw toch binnen gebleven :-) Zo dat was het voor nu, ow ja, we zitten momenteel wel al in het jaar 2070 :-) in Nepal begint de officiële kalender in 57 voor Christus

Groetjes !!! SKs

Foto's volgen dadelijk, indien het lukt.